De vorige keer heb ik beloofd om te schrijven over angst.
Een van de dingen die ik al snel mocht beleven gedurende mijn wandeling over de GR10 was angst. Ik heb geen hoogtevrees, nog vind ik bergen eng, noch alleen zijn. Maar toen ik afdaalde van de Col d‘Ezpalza, tussen Aïnhoa en Bidarray in Baskenland had ik het even te kwaad. Voor me lag een afdaling van 2 uren over een steenveld (losse keien). En terwijl ik er mee bezig was voelde ik angst. (Ik heb geen foto durven nemen van deze afdaling. Ik dacht: die vind ik wel op het internet. Ik ben niet de enige geweest die dit gedacht heeft. En op dezelfde dag dat ik daar was werden er drie mensen met de helikopter van deze afdaling afgehaald. Ik was ook niet de enige die daar bang was.)
Dan is het handig als je EFT (Emotional Freedom Techniques) in je “rugzak” hebt. EFT is een techniek waarmee je heel snel onprettige emoties en gevoelens weg kunt halen, en het werkt ook op pijntjes. De link geeft meer info. Ik leer deze techniek bijna altijd aan mensen. Dat kost niet veel tijd en het is een handig hulpmiddel. En er is meer over te zeggen. Want de angst kan een belangrijk signaal zijn. Net zoals de eerder genoemde negatieve emoties en gevoelens. Ze kunnen heel reëel zijn, maar ook aangeleerd zijn. Als een moeder bang is voor spinnen, of muizen en ze laat dit aan haar kinderen zien, dan is de kans groot dat ook deze kinderen bang worden voor spinnen en muizen. Het kan zelfs op huisdieren overslaan.
En ik voelde dus angst op deze afdaling. Flinke angst ook. En ik verbaasde me hierover. Want ik heb geen hoogtevrees. Nu kwam een deel van de angst ook niet door de hoogte, maar vanwege de mogelijkheid dat er boven mij nog meer mensen zouden kunnen afdalen. Als die een steen zouden los trappen dan kon die op mij vallen. Maar er waren geen mensen boven me. Dus dat was een irreële angst. Die kon ik er uit kloppen. Maar dan was ik mijn “signaal” kwijt. Ik heb dus bij die gelegenheid geen EFT gebruikt.
Een andere techniek, die een beetje op de Vipassana meditatie berust is “in de emotie” gaan zitten. Kijken waar dat signaal oorspronkelijk is begonnen. En toen ik in mijn gîtes aangekomen was ben ik daar eens goed voor gaan zitten. Er kwam een beeld bij me op dat ik als jonge jongen eens stenen “had gezocht”. Ik zocht als kind altijd naar stenen, overal waar ik kwam. En ik herinner mij dat we onderweg naar onze vakantie bestemming op bezoek gingen bij een oom en tante in Oostenrijk. Terwijl mijn ouders samen met mijn oom en tante van een drankje genoten, zag ik een mooie interessante steenhelling. Allemaal losse stenen. En die stenen zagen er aanlokkelijk uit. Dat weet ik nu nog, hoewel ik geen idee eb hoe ze zouden moeten heten. Maar ik vond ze spannend. Dus ik klom die helling op. Een volslagen gevaarloze activiteit. Zo vond ik.
Dat werd anders toen mijn ouders klaar waren en me kwamen zoeken. Ik zag ze als kleine poppetjes uit het restaurant komen. En riep ze enthousiast. In één klap zag ik onder me een panieksituatie ontstaan. Ouders, oom en tante riepen om het hardst dat ik “stil moest blijven zitten”, “niet moest bewegen” en dat het heel gevaarlijk was wat ik deed. Nou dat prent er wel even in. En dat was de angst die ik in de afdaling van de Col d’Ezpalza opnieuw beleefde.
Later, toen ik na Arrette-laPierre-St.-Martin naar Lescun wandelde en de Pas de l’Osque over moest kwam de angst terug. Dit was omdat ik geholpen door een paar touwen, die als hangleuning dienden, over deze pas moest. Ik had niet meer ruimte om mijn voeten op te zetten dan een uitstekende rotsrand van 5 centimeter breed. Dus heb ik toen eerst mijn stokken opgeborgen, want daar heb je op zo’n moment alleen maar last van. Ben gaan zitten en heb geklopt op angst totdat die weg was. Dat duurde 5 minuten. Tot verbazing van de aanwezige Fransen.
Aan de andere kant van die pas lag een sneeuwveld. Daar moest ik boven langs, voor een deel op de rand van het sneeuwveld. Dus dat heb ik ook maar in één moeite gedaan. Wel balen, maar niet bang
Pas D’Osque. De overgang met touwen is tussen de rotswand rechtsachter en de conevormige rots in het midden.
