Een tijdje geleden alweer, las ik in het magazine van De Volkskrant een artikel over het bereiken van je doelen. Er werd gesuggereerd dat de door hen genoemde methode door wetenschappelijk onderzoek gestaafd werd. In drie simpele regels samengevat kwam het op het volgende neer:
- Visualiseer je doel helder en in een zo compleet mogelijke context.
- Doe iedere dag een stap in die richting.
- Schrijf van te voren alle mogelijke obstakels op samen met de oplossing.
Tijdens mijn wandeling heb ik hier vaak aan gedacht; er zelfs naar geleefd. Ik kan de wetenschap nu uit eigen ervaring bevestigen. Iedere avond bestudeerde ik het route schema en visualiseerde ik me op de volgende aankomstplaats, de volgende gîte. En ik visualiseerde er ook een biertje bij, in combinatie met een tevreden gevoel. Ik keek ook of het route schema moeilijke passages voorspelde. Tijdens mijn bergwandelcursus heb ik ook leren kaartlezen, dus was ik niet alleen afhankelijk van een Franse beschrijving, maar kon ik op de kaart ook zien wat me te wachten stond. Ik verzamelde, zo mogelijk, wat informatie van tegemoet komende wandelaars en bedacht hoe ik de moeilijkheden zou overwinnen. Tenslotte slingerde ik mijn rugzak op mijn rug en begon op een aangenaam tempo te wandelen.
Vaak zit op de GR10 de klim aan het begin van een etappe. Ik heb me aangewend om een dergelijke klim met neusademhaling te beginnen. Dat is aan de ene kant gezonder en aan de andere kant ga je zo niet snel “in het rood”. Dat laatste is iets wat je je niet kunt veroorloven, want daar betaal je een prijs voor en daags erna is er weer een etappe, en de dag erna weer. Dus als ik over mijn grenzen zou gaan, was dat het begin van een boel meer ellende. Tevens had ik tijdens de cursus bij de Outdoorschool in België geleerd om heel rustig te klimmen. Ik moet zeggen verbijsterend rustig. Stapje voor stapje.
Als ik dan een uurtje aan het klimmen was en ik keek achterom, was ik ook weer verbijsterd hoe klein alles in het dal was. Reken maar even mee. Als je iedere twee seconden één stap zet die 10 centimeter hoogte overbrugt, dan stijg je 1800 x 0,10 = 180 meter. En bij iedere seconde een stap is dat al 360 meter. Dat is 60 meter meer dan waarvan, in de beschrijving van de route, uitgegaan wordt. Na een uur omkijken gaf me iedere keer weer een goed gevoel. Motivatie om gewoon, lekker rustig, door te gaan.
Dus ik zou graag een stukje willen toevoegen aan het advies in het VK magazine. Kijk onderweg zo nu en dan eens om. Creëer ijkpunten. Niet naar de toekomst, want dat geeft alleen maar extra druk, maar van behaalde etappedoelen. Ga een keer lekker uit eten, of misschien is een groot feest zelfs gepast. Dan kun je gaandeweg aan die leuke momenten je vordering aflezen. Dat geeft een lekker gevoel. Geen idee of er wetenschap is die mijn advies ondersteund, maar het draagt zeker bij aan de fun.
